Bangkok the City

Dag 5: na een lange maar prima busreis werden we bijna de bus uitgetild door alle taxichauffeurs die ons een lift wilde geven. Toen er een ons achterna liep en voorstelde ons naar het shoppingcenter te brengen om ‘lekker te shoppen’, reageerde ik misschien ietwat geïrriteerd dat ik net twee minuten wakker was. De boodschap werd begrepen en we werden met rust gelaten om rustig even op te zoeken waar we heen moesten.

Moe waren we wel. Na bijna niet geslapen te hebben in de bus, waren we verdrietig om te horen dat we niet eerder in konden checken dan 14:00. Dus half slapend maar een tentje gezocht voor wat ontbijt en vooral koffie. Erg leuk tentje, maar de eigenaar sprak natuurlijk geen engels. Toen wij vroegen welke floating market het leukst zou zijn om heen te gaan, werd er gelijk een bevriende tuktuk chauffeur opgebeld. Niet de bedoeling. Maar hij bleek wel goedkoop. Voor iets meer dan een euro wilde hij ons best een heel rondje door de stad rijden. Naar een paar tempels en toeristeninformatie. Ideaal, want we hadden niet echt zin om te lopen.

Bij de toeristeninfo hebben we gelijk maar alles geregeld. Het blijkt in Thailand erg druk te zijn door verschillende feestdagen en door corona zijn er veel toerisme bedrijven omgevallen. Bussen, treinen en boten zitten snel vol, dus konden we beter zover mogelijk van te voren boeken. Niet helemaal volgens ons plan, maar bijna vastzitten zoals in Chiang Mai leek ons ook geen goed idee. Dus maar vast een week vooruit geboekt. Minder flexibiliteit, maar wel zekerheid dat we er komen.

We konden eindelijk inchecken en na een dutje zijn we nog even naar de bekendste straat van Bangkok gegaan: Khao San road. Enorm veel muziek, mensen en kraampjes met van alles. Op elke meter staan er mensen met borden voor je neus om gefrituurde schorpioenen, krokodillenvlees, alcohol en lachgas te verkopen, maar ook wiet is er in overvloed. Wij waren persoonlijk meer geïnteresseerd in de kledingkraampjes en een henna tattoo. Het was een ervaring. Maar misschien een minder leuke voor iemand met een prikkelverwerkingsstoornis of epilepsie.

Dag 6: voor de verandering begonnen we de dag een keer op tijd. Om tien uur liepen we door de straten en kwamen we per ongeluk een optocht tegen. Geen idee waarvoor maar feestdagen genoeg in Thailand deze maand. Het plan was om een dagticket te kopen voor de veerboten die over de rivier van Bangkok varen. Zo konden we goedkoop de hele dag door de stad varen en overal uitstappen. Was het plan. Helaas bleek dit weer anders dan gedacht. De dagpas was alleen geldig voor de toeristenboot en buiten dat die maar elke veertig minuten ging, sloeg hij ook veel pieren over. Zonde van al dat uitzoekwerk, maar dan maar gewoon per tuktuk.

Om 14:00 hadden we een fietstour gepland en we hadden nog maar een half uurtje over van te voren, maar Wat Arun wilden we toch wel graag even zien. Dit is een van de bekendste tempels van Bangkok. We hadden maar kort de tijd en moesten wel entree betalen, maar het was het zeker waard. Persoonlijk vond ik het zelfs de mooiste tempel die we tot nu toe gezien hebben.

We waren net op tijd bij de fietstour. Co van Kessel heet het bedrijf. Zoals de naam al doet vermoeden is het inderdaad opgericht door een Nederlander. De klanten, in ieder geval iedereen uit onze groep, waren dan ook allemaal Nederlands. De gids niet. Die was Thais. Ze zei wel blij te zijn dat er voornamelijk Nederlanders kwamen, want die konden tenminste goed fietsen. De vraag of iemand nog een helm wilde, stelde ze ook eigenlijk maar half, want ze wist het antwoord al. Gelukkig maar, want met 34 graden en op het heetst van de dag had niemand daar echt behoefte aan. We fietsten door oude wijkjes van Bangkok, marktjes, de bloemenmarkt, langs tempels en ga zo maar door. Voor de verandering waren wij een keer de aapjes waar naar gekeken werd. Veel Thaise en Chinese mensen probeerden foto’s te maken en veel kinderen zwaaiden of wilden een high five. Het was warm maar leuk en het tempo lag toch erg laag.

We leerden drie Nederlandse meisjes kennen die ook naar een rooftop-bar wilden. Wij zouden daar na de fietstocht heengaan, dus gingen ze gezellig mee. De dresscode was streng, maar we kwamen allemaal binnen. We werden door iemand naar de lift begeleid en moesten op verdieping 52 uitstappen. Hier natuurlijk wat foto’s gemaakt en toen kwam de kaart. We wisten al dat het erg duur was maar toch was het verdrietig om te zien dat het goedkoopste zo een €25 per glas was. Hetzelfde bedrijf had kennelijk skybars op meerdere verdiepingen maar wij wilden natuurlijk naar de hoogste. Daar vroeg ik naar, maar nee, we konden van alle skybars om en om genieten. Dus eerst even hier een drankje en dan naar de volgende enzovoort. Die grapjas. Daar trapten we natuurlijk niet in. Dus onder het mom van vanaf de hoogste verdieping de zonsondergang willen bekijken (de zon ging ook al bijna onder dus het was geen leugen), zijn we gelijk naar de hoogste verdieping gebracht: 64. Daar hebben we met z’n vijven een fles rose besteld à €30 euro per persoon. Het was duur, maar het was het waard. Prachtig uitzicht, eerst van de zonsondergang en toen van Bangkok by night. Mensen die je naar de wc begeleiden en na elk gebruik schoonmaken. Een heel welkomst- en afscheidscomité bij de liften. Het was duur, maar toch ook wel een hele leuke ervaring. We voelden ons wel de hele tijd een beetje underdressed.

Dag 6: de dag begon al vroeg. Om 7:00 werden we bij het hotel opgehaald. Toevallig weer met onze gemaakte vriendinnen van de dag ervoor! Positief maar ook negatief, want wij hadden kennelijk bijna twee keer zoveel betaald voor dezelfde tour. Anderhalf uur in de bus naar de trainmarket. Dit is een markt die aan beide kanten van een treinspoor staat. Elke keer als de trein langskomt, moeten alle kraampjes opzij en de toeristen aan de kant. Erg onhandig lijkt mij, maar dat is natuurlijk wat de toeristen, dus klanten trekt.

Daarna door naar de floating market. Op een bootje langs allemaal kraampjes. Daarna over een markt lopen met allemaal kanalen ertussen. Erg leuk om te zien maar vooral toeristenwinkeltjes. Onderhandeling skills waren hard nodig en uiteraard heb ik weer veel te veel gekocht. Maar gelukkig had ik daar rekening mee gehouden met het inpakken van mijn backpack. Zelfkennis.

S middags zouden we naar de liggende Buddha gaan. Volgens de tuktuk chauffeur was die dicht want het was zondag. Hij wilde ons namelijk graag wat verder weg brengen want onze keuze was erg dichtbij. Maar nee nee, hier trappen wij niet meer in na een paar dagen Bangkok. Dus zijn we maar met de benenwagen gegaan. Deze Buddha is 46 meter lang en 15 meter hoog. Hij lag er lekker bij.

S avonds moesten we weer met de nachtbus. We zouden om 6 uur opgehaald worden en om 8 uur zou de bus gaan. Het busstation zal wel wat verder weg zijn, net zoals in Chiang Mai, dachten we. Wat jongens uit het hostel mochten achterin de truck maar wij moesten netjes instappen. Ze hadden al plek voor me gemaakt want ik wilde heel graag achterin maar ik mocht echt niet. Ik dacht dat Thailand minder seksistisch was maar hij bewees het tegendeel. Ik denk wel dat hij achteraf heel veel spijt had dat hij me niet achterin heeft gelaten, want ik heb erg veel moeilijke vragen gesteld. En op het ‘don’t worry, don’t worry’, reageerde ik niet altijd even enthousiast. Ik maak verdorie zelf wel uit wanneer ik me wel of niet zorgen maak, meneer. Toen hij ons eindelijk af mocht zetten (en daar was hij zichtbaar blij om), bleek dat we ongeveer vijf minuten lopen van het hostel waren en de bus pas om 9 uur ging. We waren niet blij.

Toen bleek de bus ook nog niet de bestelde VIP bus te zijn met water, veel beenruimte, stoelen die naar achter konden en usb, maar een simpele bus zonder dit alles. Toen waren we nog minder blij. Maar na een aantal appjes naar het bedrijf en een doorverwijzing naar de baas, was de baas op zijn vrije avond, ook niet meer zo blij. Dus zijn excuses gemaakt, wij toch maar de bus in, knieën blauw door de vrouw voor mij, maar uiteindelijk toch nog wat kunnen slapen. Morgen beter.

Bangkok: you either love it or you hate it. Ik kan wel zeggen: I loved it. Hele mooie stad, voor ieder wat wils, lang niet zo gek als sommige mensen zeggen en de hele sfeer is gewoon top. Ik zou me niet snel vervelen in deze stad van 17 miljoen mensen. Maar er wonen? Alsjeblieft niet.