De Killingfields

Dag 27, 13 februari

Ten eerste even een waarschuwing: dit zal geen gezellige blog worden. Als je vrolijk wil blijven, kun je beter gelijk doorgaan naar dag 28.

Toen we aankwamen in het hostel twee dagen geleden, was er een filmavond. De film die we gekeken hebben was ‘First they killed my father’. Een film over een jong meisje tijdens de tijd van de rode khmer in Cambodja in 1975-1979. Dit was een heftige film over wat er gebeurt was in die periode, die eigenlijk nog maar heel kort geleden is.

vandaag zijn we naar de bekende Killingfields geweest. Dit was een van de plekken waar duizenden mensen vermoord zijn en in massagraven zijn gegooid. Omdat ze bijvoorbeeld voor de overheid werkten, een tweede taal spraken, een opleiding hadden gehad, of simpelweg een bril droegen dus er slim uitzagen. Dit waren de zogenoemde ‘nieuwe mensen’ en die zaten het communistische cambodja dat de rode khmer voor ogen zat in de weg.

erg heftig om te zien. We gingen daarheen per tuktuk wat wel weer erg leuk was. Eenmaal daar kregen we een audioguide en konden we rondlopen. Er waren een aantal massagraven waar honderden mensen in een groot gat gegooid werden. Ook was er een heel stuk heuvelachtig gebied waar ook allemaal massagraven geweest waren. Daar kwamen ook nog zeer regelmatig botten, tanden of stukken kleding aan de oppervlakte door de regen. Zelfs nu, in de droge periode, lagen er overal stukken bot.

op deze foto zie je een stuk heuvelachtig gebied met daarachter het monument.

een van de heftigste stukken van de tour was een boom die naast een massagraf stond. Deze boom was gebruikt om honderden baby’s tegenaan dood te slaan en daarna naast hun moeder in het massagraf te gooien. de boom werd gevonden met bloed en hersenen eraan, maar hangt nu helemaal vol met fel gekleurde armbandjes en kettingen. Hele families werden namelijk vermoord zodat er niemand over was om wraak te nemen. Een van de kreten van de rode khmer was dan ook: onkruid moet je met wortels en al verdelgen.

eenmaal bij het monument aangekomen, bleek deze helemaal vol met schedels te zitten. Je kon er maar net aan langs.

de schedels waren ingedeeld in leeftijd, geslacht en hoe ze vermoord waren. Kogels gebruikten de rode khmer namelijk niet. Die waren te duur voor deze doeleinden. Mensen moesten aan de rand van een graf gaan zitten, zodat ze er makkelijk in rolden. Dat scheelde de rode khmer weer werk. Hier werden ze vermoord met een schep, bamboestok, mes, etc. Soms waren ze nog niet helemaal dood als ze het graf invielen, maar dat werd makkelijk opgelost door een chemisch middel over de lijken heen te gooien, waar de stank ook minder van werd.

na de killingfields zijn we naar het genocidemuseum geweest. Beter maar alles gelijk in een dag. dit was oorspronkelijk een school, maar is in de tijd van de rode khmer gebruikt als gevangenis. Hier zaten mensen die ze ervan verdachten tegen het nieuwe regiem te zijn. Meestal werden die gelijk vermoord, maar zo nu en dan werden die in de gevangenis gegooid waar ze gemarteld werden totdat ze een bekentenis schreven die naar wens was van de rode khmer. Ze moesten andere namen geven en bekennen dat ze bijvoorbeeld iets gestolen hadden. Ze werden soms wel maandenlang meerdere keren per dag en nacht gemarteld, totdat ze een bekentenis naar wens schreven. hierna werden ze uiteraard alsnog vermoord.

Toen de rode khmer op uit elkaar vallen stond, werd iedereen steeds wantrouwender naar elkaar. Zo beschuldigden ze elkaar steeds meer van verraad, waardoor ze zelf gevangenen werden en werden vermoord.

ook nog triest trouwens: pol pot, de leider van de rode khmer, is nog jaren lang erkend geweest als leider van cambodja door de VN. Hij heeft nooit in de gevangenis gezeten en is vredig gestorven op 82-jarige leeftijd.

Uit respect heb ik deze dag niet zoveel foto’s genomen, maar ik denk dat mijn verhaal al wel omschrijving genoeg is. De film ‘First they killed my father’ is wel een aanrader als je meer over deze tijd wil weten.

Dag 28, 14 februari

genoeg met alle oorlogen. Vandaag hebben we de bus gepakt naar Siem Reap, waar we natuurlijk heen gaan voor Ankor wat. Maar vandaag nog niet. Vandaag is een busdagje. Een locale bus deze keer, die vrolijk versierd is met gordijntjes en posters.

in deze bus kwamen we toevallig ook Fabio weer tegen, die aangaf het erg naar zijn zin te hebben gehad de laatste dagen.

s avonds zijn we nog even de nightmarket op geweest. Heel anders dan anderen. Veel rustiger en relaxter. Na wat eten bij een kraampje, zijn we weer teruggelopen naar het hostel. Erg handig, want het hostel zit zo goed als aan de nightmarket vast.

we hebben nog even een duik genomen in het zwembad, waar we omringd waren door gekko’s en een Tokeh hoorden. Deze is vernoemd naar het geluid wat hij maakt. Helaas hebben we hem niet kunnen vinden.