Het paradijs dat Khao Sok heet

Dag 11: een reisdagje. Eerst met de boot om acht uur naar het vaste land. Daarna een minibus naar surat thani en toen een hele warme minibus naar kau sok. Aan airco deed de chauffeur niet, maar mijn raampje mocht ook niet open. Even afzien dus. Eind van de middag kwamen we bij het hostel aan. Leuk hostel met veel ruimte. Dus jammer dat we hier maar een nachtje blijven. Voor het eerst weer een keer westers gegeten en verder lekker niks gedaan.

Wel wilden we het vliegtuig naar Sumatra boeken. Direct ging niet en over Singapore was erg duur, dus was over Kuala Lumpur de beste optie. Voor iedereen die hier geen beeld bij heeft: Medan ligt naast zuid Thailand. Maar kennelijk moet je overstappen, dus doe je er heel lang over. Het leek de enige optie, dus we waren het ticket al aan het boeken, maar dachten dat het wel handig was om te kijken of er wel binnenlandse vluchten tussen Sumatra naar Java waren. Aangezien Indonesië kennelijk niet aan handige vliegtuigen doet. Maar nee, dat is ook overstappen en een reistijd van negen uur. Nog geen succes dus. Misschien slaan we Sumatra dan wel helemaal over. Maar wat dan? Direct van hier naar Java is 17 uur en twee keer overstappen. We zijn er nog niet uit in ieder geval.

Dag 12: s ochtends om negen uur in de bus naar Khao sok national park. Voor een tour van anderhalve dag. Bijna alleen maar Nederlanders gingen er mee. Khao sok is een park met een heel groot helder meer, jungle en allemaal van die rotseilanden. Erg mooi. Na de minibus gingen we verder met de longtailboat. Erg mooi uitzicht, maar droog blijf je er niet in. Al het op spetterende water komt namelijk terug de boot in. Gelukkig was het voor de verandering erg lekker weer.

We verbleven in superleuke bamboo-hutjes. Alleen twee keiharde matrassen en een deurtje. Daaraan een steiger vanaf waar je zo het water insprong. Super basic maar ook heel erg leuk. Eerst even zwemmen dus. Heerlijk warm water en super helder. Echt een prachtig blauw meer tussen de bergen en jungle. Daarna wat lunchen en daarna hebben we nog even een kajak gepakt. Daar kon je zo instappen.

Om half drie zijn we een junglewandeling gaan maken naar een grot. Best glibberig maar erg leuk. Ik had twee bloedzuigers. Ik denk dat ze mij kozen omdat ik van alle dieren hou, want van de rest van de groep had er maar een iemand een gehad. Wel attent van ze om niet op de hele bange mensen te gaan zitten. Aan het einde van de wandeling was een grot. Tot zover was het water erg aangenaam geweest. Maar daar ging verandering in komen riep de gids hard lachend. Het werd steeds dieper en dieper totdat we niet meer konden staan.   Aan het eind was een soort watervalletje waar we niet meer verder konden. En een spin. Zo een grote. Tot het grote verdriet van velen. Niet van de gids. Die pakte hem gewoon hard lachend op. Dat hij niet heel giftig was wist hij zeker, want ze hadden hem wel eens gebeten en zo was hij daarachter gekomen. Het zou niet mijn voorkeur hebben om daar op die manier achter te komen, maar hij leeft nog.

Zelfde weg terug liep ik vooraan en vertelde hij dat hij elk jaar vijf dagen de jungle in gaat op honing te zoeken. Dan komt hij olifanten tegen en nog wat andere grote soorten. Maar liever geen slangen. Daar is hij bang voor.

We hadden een wat verschillend (weer vooral Nederlands) gezelschap: twee influencers die uiteraard niet mee de grot in durfden en een anwb-koppel. We hebben wat wetjes gelegd, maar uiteindelijk bleken ze maar 36 te zijn. Dat weerhield ze echter niet om 0,5 kilometer per uur te lopen. Het liefst vooraan. En elk hobbeltje of traptreetje zorgvuldig te inspecteren en na een vooraf uitvoerig uitgedacht plan te trotseren. Niet altijd even succesvol.

Maar uiteindelijk bereikten we de boot weer. Terwijl we op het anwb-koppel wachtten, knutselde de gids nog even snel een pijp van bamboo en een hoed van riet. De pijp was voor de wiet van vanavond zei hij. De hoed denk ik gewoon omdat hij gek was.

Om tien uur zijn we ons hutje ingedoken. Na een grondige check op huisgenoten (onze buten hadden een spin en kakkerlak) hebben we een poging gedaan om te slapen. Dat ging ons niet zo goed af. De geluiden van buiten zijn natuurlijk wel heel leuk, maar de kleine pootjes die je binnen op het riet hoort, maken het toch minder makkelijk om in slaap te vallen. Met alle gaten en kieren in het hutje, weet je nooit wat er binnenkomt. 

Dag 13: s ochtends al vroeg uit de veren, want om 6:45 moesten we klaarstaan. Op de boot voor een ochtendsafari. Gelukkig was het droog. Het was een erg mooi uitzicht, met laaghangende wolken tussen de jungle en het stille blauwe water. De safari zelf was minder indrukwekkend. Alleen een paar aapjes in de verte, maar na Borneo ben ik ook niet meer snel onder de indruk.

Na het ontbijt van pannenkoeken, moesten we inpakken en om negen uur weer met de boot.  Op naar een grot. In deze grot was geen water. Op weg er naartoe wel. Dus slippers uit en broek omhoog. Dan ging het net. In de grot zaten vooral hele grote spinnen, tot het verdriet van velen. Maar ze zaten stil, dus ik vond ze wel cool. Ook waren er veel vleermuizen en een tokkeh, een grote gekko soort. Ik liep bij de gids en hoe enthousiaster ik werd, hoe enthousiaster hij werd. Erg leuk!

Na de grot zijn we naar een viewpoint gereden. Best leuk om te zien, maar aangezien heet Khao sok een groot viewpoint is, niet zo boeiend meer. Hiermee liep onze tour wel ten einde. Dus terug naar het hostel.

Na een uurtje wachten onder het genot van een taartje, stapten we de bus in naar Ao Nang in Krabi. In het hostel zeiden ze dat het vijf uur rijden was en we een keer moesten overstappen. Toen we er na twee uur opeens al waren, was dat dus een erg positieve verassing! Wel blijkt ons hotelletje een beetje uit de richting te zitten, dus we moeten maar ergens fietsen huren als dat kan. In ieder geval hebben we een heel mooi ‘huisje’. Een soort caravan met badkamer en airco. En dat voor vijf nachten.