Siem reap en ankor wat

Dag 29, 15 februari

Eindelijk hebben we een postkantoor gevonden. Het heeft even geduurd, maar we hebben iemand gevonden die ons postzegels wilde verkopen. Daarna zijn we opzoek gegaan naar een toeristenkantoor, omdat we even niet meer wisten hoe we het met de bus moesten doen de komende dagen. We hebben namelijk na siem reap, nog drie dagen over, voor we terug moeten naar Saigon om ons vliegtuig naar Kuala Lumpur te pakken. Te veel om nog in siem reap te blijven, maar te kort om naar de eilanden te gaan wat we eigenlijk wilden. Helaas bleek het toeristenkantoor dicht. Dat gebeurt regelmatig hier. Google zegt dat het open is, maar de eigenaar is ziek ofzo, of heeft er gewoon geen zin in. Jammer dus voor ons.

Lisa is naar het hostel gegaan, want die was erg moe. Ik ben nog even door het stadje gaan struinen. Toen ik rustig op een bankje mijn mangosapje en kokoswafel aan het consumeren was, kwam fabio opeens naast me zitten! Zo zie je maar dat ook al zijn we gesplitst, we elkaar nog vaak tegenkomen om even bij te kletsen. Hij vertelde me dat hij net zijn tours en bussen had geregeld bij een toeristenkantoor. Een andere, die dus niet op internet staat. Dus ik daar maar weer naartoe. Na een uur regelen waren dan wel alle bussen voor de komende dagen geboekt. We gaan naar Battambang er weer terug naar siem reap om vanuit daar de bus naar HCMC weer te pakken. Battambang is een stad waar volgens mij niet geweldig veel te doen is, maar wel dicht bij siem reap ligt, dus ik ben benieuwd.

Daarna heb ik nog even over de marktjes gestruind waar ik de enige was op de hele markt! Op de verkopers na dan. Die liepen allemaal achter mij aan om te proberen mij wat te verkopen. Hierbij zeggen ze allemaal hetzelfde: hello lady, do you want to buy something? Of: hello lady, what are you looking for. Echt waar, ze hebben zelfs allemaal dezelfde stem. Dus terwijl ik als pacman probeerde zoveel mogelijk opdringerige verkopers te ontwijken, heb ik natuurlijk weer veel te veel gekocht. Hoe ik dit weer in mijn tas ga krijgen blijft is voor mij een raadsel.

Eenmaal terug in het hostel, vonden Lisa en ik het tijd om een van de vele spa’s te proberen. We zijn zo een visjes ding gaan doen, waar de vissen uit alle macht proberen je voeten op te eten. Het was nodig, want mijn voeten zaten vol met wonden en verbranden plekken. Arme vissen.

Daarna in het zwembad kwam lisa met het leuke idee om foto’s te maken vanaf het balkon boven het zwembad. Helaas ben ik niet zo fotogeniek en lijkt het alsof ik dood ben. Misschien moet ik ook nog wat meer in de zon gaan liggen🤔

S avonds nog even het stadje in geweest om wat te eten, maar toen kwamen we dit tegen in pubstreet:

Super leuk en alles was versierd. Na een rondje lopen in de stad zijn we, verstandig als we zijn, toch maar huiswaarts gekeerd. We moeten namelijk om 4 uur op om ankor wat met zonsopgang te bezoeken.

Dag 30, 16 februari

Vanochtend moesten we om vier uur opstaan. Half vijf werden we opgehaald door de tuktuk om op tijd voor de zonsopkomst bij Ankor Wat te zijn. Toen we daar aankwamen was het nog pikkedonker. We zochten een plekje aan de vijver vanwaar je het beste uitzicht zou hebben. Iedereen moest gaan zitten op de heuvel, zodat zo veel mogelijk mensen het goed konden zien. Jammer dat precies net de meisjes voor ons weigerden te gaan zitten op hun dure disignkleding. Na wat aandringen van ons en anderen gingen ze dan toch eindelijk zitten en konden we de zonsopkomst zien.

De kleuren waren mooi en het was een leuk gezicht, maar zoals veel toeristische dingen was het zo bijzonder nou ook weer niet en maakten de mensenmassa’s het erg druk. We zijn gauw de tempel ingegaan, terwijl de rest nog aan het wachten was tot de zon boven de tempel uit kwam. Zo waren we de massa’s voor. Binnen in de tempel was weinig te zien, maar zo een groot gebouw (grootste religieuze gebouw van de wereld) is wel indrukwekkend. Toen we de tempel uitkwamen, waren we precies op tijd om de zon boven de tempel uit te zien komen.

Snel wat ontbeten en op naar tempel twee. Dit was de bayon tempel. De tempel met de gezichten uitgekerfd in steen.

Daarna naar een tempel met heel veel trappen. Lisa sloeg deze over en achteraf had ze mooi gelijk, want de tempel was van onder veel mooier dan vanaf de top. Ook was de hoeveelheid trappen niet echt prettig in die temperatuur, hoewel het gelukkig nog net niet boven de dertig graden uitkwam zo vroeg in de ochtend.

Tempel 4 was onze favoriet. Dit was een tempel in het bos, waar overal boomwortels doorheen groeiden. Ook bestond de tempel uit meerdere delen, wat het bijna doolhof achtig maakte. Dit was echt een sprookjestempel.

De vijfde tempel was de laatste tempel voor ons. Er zijn er nog veel meer, maar wij werden al langzaam aan tempelmoe. De temperatuur begon ook al flink op te lopen. Nog een paar laatste foto’s en in de tuktuk weer op huis aan.

Eenmaal terug in het hostel hebben we nog een paar uurtjes bijgeslapen. Daarna een duik in het zwembad genomen en zijn we nog even een cocktail gaan drinken in de stad. Maar ondanks het bijslapen, waren we allebei best wel moe, dus zijn we vroeg naar bed gegaan.

Morgen gaan we naar battambang. De laatste stop van cambodja alweer.