Op Safari

Na een dagje uitrusten en verplaatsen naar Arusha, begon de dag daarna de safari. Het begon onduidelijk. In de mail stond dat we om 7 uur opgehaald zouden worden, maar savonds om 21:00 kwam er iemand aan de deur om te zeggen dat dat 5:15 was. Toen ik de mail liet zien en vroeg of het wel klopte, ging hij het even navragen. Dat duurde kennelijk een uur. Om 22:00 kwam hij dan eindelijk zeggen dat het 5:15 was. Kort nachtje dus. Toen hij alweer weg was werd ik nog even geappt of ik wel nu even kon betalen en dan wel met cash. Nou nee dus. Voorbereiding dus ten top. De volgende ochtend werden we netjes om 5:15 opgehaald. We reden een paar uurtjes naar een camping en werden daar afgezet. Zonder uitleg of iets. We kregen ontbijt en er zaten nog wat andere mensen die op safari gingen, maar die hadden met een ander bedrijf geboekt. Raar allemaal.

Na twee uur wachten vond ik het wel welletjes en ben ik rond gaan vragen. Maar niemand wist wat. Na drie uur wachten werden we dan eindelijk opgehaald. Waarom we dan toch om 5:15 weg moesten is mij nog steeds een raadsel.

Ook nog zoiets raars: na uren werden we eindelijk opgehaald en wilden we instappen, maar de koffers pasten niet meer. Dus of we even snel alles wat we nodig hadden voor de komende dagen in onze handbagage konden doen terwijl iedereen stond te wachten. Dat vonden wij een slecht plan. Dus bagage maar op het dak. Na dit erg onstuimige begin zaten we dan eindelijk in de auto. We zijn in Afrika zullen we maar zeggen.

Maar we zaten in de auto. Dus op naar de Serengeti. Onderweg kwamen we al wat dieren tegen. Wat zebra’s en giraffen. Ook een hoop maasai. Die mensen wonen daar met kuddes geiten en koeien op de meest basic manier. In de droogtetijd hebben ze het erg moeilijk omdat er geen water is. Ze krijgen daarvoor water van de overheid, maar hebben ook weinig eten. Elke keer als we stil stonden, stonden er weer kindertjes om eten te vragen. Erg sneu om te zien.

Om 16:00 kwamen we aan bij het park. Ik had verwacht dat we ver weg wat zebra’s en buffels zouden zien, maar mijn verwachtingen werden meteen overtroffen. Overal hele kuddes gazelles, zebra’s, gnoe’s, buffels en zelfs giraffen. En bang voor auto’s zijn ze niet dus ze staan pal naast de weg.

Er werd via een radio met elkaar gepraat door de verschillende safarigidsen. Dus als iemand iets zag werd dat meteen gedeeld. Zo waren we overal snel bij. We zagen gelijk alle kuddendieren, maar ook struisvogels, leeuwen, nijlpaarden en zelfs een cheeta met prooi nog geen twee meter naast de weg. Echt heel erg bijzonder.

Snachts bracht een andere kant van de safari. We sliepen in een tent en op de vraag of we wel naar de wc konden in de nacht: ja dat kon wel, maar je moest wel goed opletten en een lichtje meenemen, want het kwam wel voor dat er hyena’s of buffels rondliepen. Ok. Ik heb ze gelukkig niet gespot in het donker, maar wel veel hyena’s en zelfs leeuwen gehoord in de nacht. Vooral grote vogels en zebra’s liepen tussen de tenten door.

De volgende dag was het wel alweer vroeg op. Tijd om uit te rusten hadden we niet. Half zeven aan het ontbijt en zeven uur in de auto. Het was het waard, want al snel stonden de dieren alweer voor onze neus. Het verbaasde me dat er niet af en toe een zebra of aap wordt aangereden. Auto’s boeien ze gewoon echt niet.

Apen, olifanten, giraffen, leeuwen met jongen die net langs de auto liepen. Alles kwam voorbij. Maar toen we opeens te horen kregen dat er een neushoorn niet ver van de weg liep, was het wel even racen. Die worden namelijk niet vaak gezien. En al helemaal niet zo dichtbij. Dus met 60 over de onverharde zandweggetjes, om daar in een soort file aan te komen. Alle safariwagentjes stonden bij elkaar. Maar we hebben hem gezien. En dichtbij ook. De neushoorn vond het echter wat minder, dus die was snel weer weg.

Niet dat het echt een doel was, maar ondertussen hadden we al vier soorten van de big 5 gezien. Alleen de luipaard restte nog. Die is ook erg moeilijk te vinden, dus greep ik de kans om mijn camera even op te laden. Dat was van korte duur, want maar een paar minuten later stonden we onder een boom geparkeerd met een luipaard er in. Wat een geluk hadden we. We konden eigenlijk wel naar huis vonden we.

Ik moest wel vaak mijn best doen om mezelf niet in het gezicht te slaan, of keihard te lachen. De rest van onze groepsgenoten in het busje hadden namelijk duidelijk geen vooronderzoek gedaan naar de dieren die we mogelijk tegen zouden komen. Nee, dat is geen leeuw die in de boom ligt, dat is een luipaard. Ja, een leeuw is groter dan een cheeta en nee die eten ze niet op. En zo bleef het maar doorgaan. Gelukkig voor mij verstonden ze geen Nederlands.

Terug naar de camping voor lunch en toen weer snel door naar de uitgang van het park. Ondertussen nog even gestopt voor een leeuw die naast de weg lag. Een stukje verder zag ik heel duidelijk een cheeta vlakbij de weg liggen, maar dat geloofde de gids niet, die er snel langs racete. Hoe erg ik nog probeerde uit te leggen dat ik hem echt zag en er zeker van was, hij geloofde niet dat ik het verschil kon zien tussen het hele lichaam van een cheeta die op zijn zij lag, of een steen. Erg zonde. En ik moet zeggen, ik werd ook niet echt vrolijker van zijn reactie. Tot Brams verdriet. Het is van zijn fooi afgegaan zullen we maar zeggen.

Uit het park door naar Ngorongoro crater. Een oude vulkaankrater die 20 km wijd is en waar heel veel dieren leven. Toen de vulkaan ooit is uitgebarsten, heeft de grote lavastroom de Serengeti gecreëerd. Of zo werd het ons verteld. Ik realiseerde me door de dagen heen dat onze gids niet graag zei dat hij iets niet wist, waardoor hij regelmatig foute antwoorden gaf. Een cultuurverschilletje. Maar wel onhandig, want vragen stellen deed ik dus maar niet meer. Gelukkig had ik internet en google.

Eerst maar weer een nachtje slapen op de Simba camping. Geen hyena’s en leeuwen dit keer, maar wel zebra’s en antilopen die op klaarlichte dag voor de deur van het douchegebouw stonden toen ik er uit kwam. Toch wel heel bijzonder hoor.

De laatste dag van de safari alweer. Of eigenlijk ochtend. Want die middag zouden we alweer terug gaan rijden. Dus nog vroeger uit de veren. 6:30 in de auto. Over een stijl weggetje naar beneden de krater in.

Helaas geen cheeta’s en leeuwen dit keer, maar wel flamingo’s! Toen ik door de verrekijker een hyena zag, dreigde de gids me even weer niet te geloven, tot hij zich bedacht en toch toe moest geven dat een steen inderdaad niet loopt.

De laatste dag hadden we een goed hotel. Dat was wel fijn, want moe waren we wel ondertussen. Bram moest veel aan school doen, dus veel hebben we niet gedaan. Wel wilde ik heel graag naar de maasai market. De arts and crafts market. Souvenirs dus. Maar wel veelal handgemaakt. Het was een overdekte markt met allemaal kleine winkeltjes naast elkaar. Veel eigenaren hadden meerdere winkeltjes naast elkaar en veel lager er te slapen op eens stoel. Veel klanten waren er niet, dus toen wij binnenkwamen waren we meteen de sjaak. Er werd nog net niet aan ons getrokken, maar overal vandaan werden we geroepen om even binnen te kijken, hoe het met ons ging, waar we vandaan kwamen en ga zo maar door. Best overweldigend. Maar na een paar minuten waren we er wel aan gewend en konden we redelijk rustig rondkijken. Erg mooie dingen verkochten ze wel. Schilderijtjes, houten beelden, kralen. Echt mooie souvenirs. Wel erg duur. 10 dollar vroeger ze voor een magneet. Maar daar trapte wij natuurlijk niet in. Uiteindelijk kon het ook wel voor drie dollar. Zo ging het met alles. Maar waar is de grens tussen afzetten en niet te weinig willen betalen? Het is tenslotte ook hun enige bron van inkomsten en het liep nou niet bepaald storm. Nou ja, een aantal leuke souvenirs gescoord, wat van de cultuur meegemaakt en weer terug naar het hotel. Nog even een dagje uitrusten voor de vlucht terug. Een drukke vakantie met vele indrukken, weinig slaap (Bram snurkt), maar hele mooie herinneringen.