Laatste daagjes

Dag 40: we werden om half elf opgehaald. Na maar een beetje gescamd te zijn op de haven en maar kort gewacht te hebben, zaten we al op de boot. Daar kwamen we, super toevallig, onze Nederlandse vrienden weer tegen. Die hadden al die dagen op Gili gezeten. Dus boven op de boot even bijgekletst. Daarna door naar het hotel op loopafstand. Mooi hotel met heerlijk balkon. Voor iedereen die nu denkt: waarom geen hostels meer? Die zijn er niet op veel plekken. Of ze zijn dicht omdat het laagseizoen is. De hotels zijn vaak ook maar een paar euro per nacht, dus doen we dat maar. Wel slecht om vrienden te maken helaas.

S middags zijn we naar het strand geweest. Het heette secret beach of white sand beach. Beide was een beetje waar. Het was redelijk wit zand en een best geheim plekje. Eerst een bospaadje af en het strand was prachtig. Heel schoon met prachtig helder water. Het zand was ook heel geschikt om een zandkasteel te bouwen. Dus dat heb ik gedaan. Al snel kwam een kindje van een jaar of twee me helpen. Zij was alleen in de golven aan het spelen. Ik bouwde, zij verzamelde schelpen. Zo hebben we dat wel een uurtje of anderhalf volgehouden, totdat het meisje naar huis moest en dit kunstwerk was ontstaan:

Dag 41: de wekker stond om vier uur. Om half vijf werden we opgehaald om naar de gate of heaven te gaan. Dat ziet er altijd heel mooi uit op foto’s, maar in het echt viel het toch een beetje tegen. Leuke tempel hoor, maar de gate zelf was best laag. Ook kregen we een nummertje waarmee we op de foto konden. Wij waren nummer drie. Dat was zo gepland door ons, want we hadden gehoord dat je soms wel uren moet wachten. Maar nu niet dus. Er zat al een mannetje klaar die met een spiegeltje onder je telefoon foto’s maakt. Het gaat als een machine. Om en om. Hij riep steeds ‘next pose’ en dan moest je heel snel van houding veranderen. Voor de niet-influencers als Evelien en ik is dat best lastig. Maar toch zijn ze nog best aardig gelukt.

Daarna naar weer een water castle even verderop. Ook nog erg rustig en leuk om te zien. Mooie tuin met vijvers, maar geen bijzondere gebouwen. Om half tien waren we al weer terug in het hotel voor ontbijt.

Na een uurtje of twee uit te rusten in het hotel en wat lunch met koffie, zijn we naar het strand gegaan. Laatste keer snorkelen vanaf het strand. Lekker liggen, snorkelen, schelpjes verzamelen. Ik had me er nog wel twee dagen kunnen vermaken maar we moeten bijna naar huis.

Dag 42: de laatste volle dag. Eerst met de taxi naar Kuta. Naar hetzelfde hostel als waar we twee weken geleden nog waren. Lekker dicht bij de airport. Na onze spullen afgegooid te hebben, zijn we naar waterbom gegaan. Een waterpark en de grootste van Indonesië. Wel duur, maar het was toch onze laatste dag. Om een uur of twaalf kwamen we aan. Glijbaan op, glijbaan af, lunchen, glijbaan op, glijbaan af. Het was leuk. Niet heel veel speciale glijbanen. De boomerang was favoriet.

Bij terugkomst in het hostel hebben we voor een laatste keer vrienden gemaakt en zijn we voetbal gaan kijken in een kroeg. Het was een spannende wedstrijd. Helaas won Argentinië.

Dag 43: de aller aller laatste dag. Tijd om naar huis te gaan. Net te laat om te kunnen schaatsen helaas. Maar we vlogen pas om zeven uur s avonds, dus eerst nog even uitgeslapen om in het Nederlandse ritme te komen en daarna naar de art market. Waar geen art was maar alleen maar kleren. Nou ja, toch leuk. Na de lunch hebben we de rest van de middag in het zwembad van het hostel gelegen. We konden ook nog even douchen wat wel fijn was voor de vlucht. Om vier uur richting het vliegveld. Dat ging allemaal veel sneller dan verwacht, dus hadden we nog twee uur over om zo goed mogelijk ons hele kleine restje geld uit te geven achter de douane. Aan taart en chips natuurlijk.

Daarna in het vliegtuig naar Kuala Lumpur. Hier zouden we anderhalf uur overstaptijd hebben. Helaas zagen we meteen toen we aankwamen al dat we meer dan twee uur vertraging hadden. Jammer weer. Wel beter voor de ophaalploeg thuis, want die kunnen nu uitslapen.

Na wat koffie tegen de aankomende jetlag en een spelletje konden we dan toch eindelijk het vliegtuig naar Schiphol in. Dat bleek nog niet zo een geslaagde vlucht. 13 uur lang en we zaten voor een peuter die geen minuut haar mond dicht kon houden. Schreeuwen, huilen, zingen en allemaal op een harde toon. In plaats van dat de ouders er iets van zeiden, praatten ze zelf even hard en kietelden ze haar. Om drie uur s nachts. Na een paar uur kon ik mijn geduld niet langer bewaren en heb ik een stewardess gehaald. Die is in gesprek gegaan. Waar de boosdoeners eerst nog zeiden dat ze er niks aan konden doen, ging toen opeens het volume wel met 75% omlaag. Toch nog een uurtje kunnen slapen dus. Ook kregen we van de bemanning een cadeautje omdat ze het zo naar voor ons vonden. Erg aardig.

Rond acht uur Nederlandse tijd en drie uur s middags Indonesische tijd, kwamen we dan eindelijk op Schiphol aan. Koud man.

Nu weer thuis. Het was voorlopig de laatste reis. Maar heel lang zal het niet duren, want er staan nog veel bestemmingen op mijn verlanglijstje. Allemaal bedankt voor het lezen van deze (soms wat lange) blogs en tot de volgende keer!