Nusa Penida en Kuta

Dag 28: in de taxi naar de haven van Bali. Onze taxichauffeur was heel blij met ons, want we gaven hem al drie dagen werk. Maar wij ook met hem, want hij was heel aardig en sprak goed engels. Als er ooit iemand in Bali een taxi zoekt, ik heb zijn nummer! Hij zette ons op de boot naar Nusa Penida dus we hoefden zelf niks te regelen. Ideaal. De boot deed er een klein uurtje over. Nusa Penida is een eilandje naast Bali. Zeker niet heel klein, maar vooral natuur en uitzichtpunten. Met een taxi naar het hotel. Dat is een nadeel hier: grab werkt niet en is er geen ander vervoer. Dus het worden alleen maar dure taxi’s. Wel een mooi hotel/huisje. Dat was namelijk nog goedkoper dan de hostels hier. Met dit uitzicht vonden we dat helemaal prima.

De rest van de dag hebben we gespendeerd met taxi regelen. Dat gaat hier dus nog niet zo makkelijk, want ze staan niet aan de weg en de apps doen het niet. Het is dus nummers vinden via via en dan appen. Dan maar hopen dat ze terug appen, dus dat duurde even een paar uur. Dus plannen voor de middag schrappen en maar even niks doen en uitzoeken. Wel gelukt, want morgen gaan we snorkelen en naar wat uitzichtpunten. Al dagen of weken ben ik op zoek naar een tokkeh. Een grote gestipte gekkosoort die tokkeh zegt. Ik hoor ze elke keer, maar ik kan ze steeds maar niet vinden. Tot nu! Tijdens het avondeten in een restaurantje liep er opeens een over de muur. Erg leuk natuurlijk. Maar toen we in de hotelkamer terugkwamen schrok Evelien opeens, want er zat een nog grotere op de muur! In de kamer. Ik was erg blij met deze vondst. Evelien minder. Ook zat er een kakkerlak, maar die was gelukkig weer snel verdwenen. En een spin zo groot als een tarantula. Lekker slapen.

Dag 29: de dag begon erg vroeg. Vroeger dan gepland. Vanaf 4 uur s nachts begon er een haan naast ons huisje te kraaien. Hij vond één keer niet voldoende, Maar herhaalde zijn roep letterlijk elke 30 seconden. De rest van de nacht. Maar we moesten toch om zeven uur op, want we gingen snorkelen. Het snorkelen was leuk. We moesten wel lang wachten voordat we weggingen, want er waren wat mensen te laat. We gingen naar manta bay, waar vaak manta roggen zwemmen, maar de laatste zwom net weg toen ik er in sprong, dus die zag ik maar voor een seconde. Het water was wel heel helder, dus we konden wel veel vissen zien.

Bij terugkomst bleek dat onze taxichauffeur ons gedumpt had en ons had achtergelaten bij een vriend van hem. Oké raar, maar prima. Op de planning stonden een paar viewpoints. Eerst Angels Bilabong en Broken Beach. Twee punten die eigenlijk naast elkaar liggen. Een rotsformatie aan de rand van de zee waar met hoge golven zeewater instroomt. Het was mooi om te zien, maar de taxichauffeur had haast. Eerst had hij ons al afgezet bij een restaurantje, want bij de uitzichtpunten zou geen eten zijn. Nou dat was er natuurlijk in overvloed en veel goedkoper. Normaal blijven chauffeurs altijd bij hun auto wachten, maar deze ging mee. Dat bleek te zijn zodat hij ons overal zo snel mogelijk neer kon zetten en foto’s kon maken zodat we weer door konden. We moesten hem steeds vragen om te wachten.

Daarna gingen we naar Kelingking beach. Dit is weer een uitzichtpunt. Je kan ook naar beneden lopen naar het strand, maar daar vonden wij het te warm voor. Hier wilde de taxichauffeur ook na een paar minuten weer weg, maar toen hebben wij gezegd dat we geen influencers zijn die er alleen maar zijn voor de foto’s, maar daadwerkelijk willen genieten van het uitzicht. Toen ging hij zitten, maar is hij in het uur erna nog drie keer komen vragen of we al klaar waren. Dus toch maar niet gewacht op de zonsondergang. We kwamen nog iemand tegen die de aapjes aan het voeren was. Hij vertelde dat hij ook snorkeltours deed maar altijd heel veel manta’s zag omdat hij al om zeven uur gaat. Oké dan, dan gaan we toch gewoon nog een keer.

Dag 30: vroeg opstaan. Om 6:40 werden we opgehaald. Door de neef van onze tour-guide. Hij zou ons eerst zelf ophalen, maar drie personen en twee grote tassen paste niet op een scooter en zijn neef moest toch die kant op. Om half acht zaten we op de boot. Geen uitleg, geen reddingsvesten, maar we hadden het toch al drie keer eerder gedaan. We kwamen bij het manta punt aan en moesten zo snel mogelijk springen. Deze man was wel een beetje gek. Hij schreeuwde heel veel tegen ons, maar hij bedoelde het goed. Er zwommen zo een vijf manta’s om ons heen. Onder ons door, over ons heen. Het boeide ze weinig waar wij zwommen. Ze zwommen gewoon rechtdoor. Erg leuke ervaring! Daarna zagen we nog een schildpad, en heel veel andere vissen. De foto’s staan helaas nog op mijn gopro.

Op de terugweg bracht de gids nog een romantische serenade aan Evelien, maar deze werd helaas niet positief ontvangen. Eenmaal terug kon iemand voor ons wel een goedkoop kaartje voor de boot regelen en zaten we binnen de kortste keren op de boot terug naar Bali. Op naar Kuta. Het Kuta waar ik absoluut niet naartoe wilde.

Hier kwamen we de Nederlanders van Ubud weer tegen. Het hostel was ook erg mooi. Heerlijk zwembad en super veel ruimte. Morgen eens kijken of we een beetje kunnen surfen.

Dag 31: we gingen naar Kuta om te leren surfen. Dus op naar het strand. Na ongeveer 15 seconden stonden er een paar verkopers voor ons. We hadden van te voren even rondgevraagd en een prijs in ons hoofd genomen. Dat was verassend makkelijk. Bijna geen onderhandelen nodig. Dus eerst eens anderhalf uur surfles. We kregen een korte uitleg op het strand en gingen daarna de zee in. We kregen verder weinig instructie. Het was eigenlijk de zee in lopen, een duwtje krijgen en proberen te staan. Er zat weinig variatie in. Uiteindelijk gingen we terug naar het strand. Toen kwam ik erachter dat we maar één uur les hadden gehad in plaats van de afgesproken anderhalf uur. Ik had het nog wel drie keer gevraagd in de zee, maar de man deed net alsof hij er niks vanaf wist. Heel vervelend. Uiteraard gingen we daar niet mee akkoord en hebben we minder betaald. Het was de eerste keer dat iemand ons zo onaardig en volhoudend probeerde af te zetten. Zonde van de ervaring.

Daarna gingen we opzoek naar een markt. Die vonden we, maar het was helaas vooral kleding. Het was ook duur. Dus we waren wel weer snel uitgekeken. Op naar het zwembad in het hostel dus, want op Bali is het vrij warm.

Om zeven uur vertrokken we met veel mensen uit het hostel naar een club. Hier kon je voor omgerekend een tientje gratis eten en drinken. Inclusief alcohol. Het eten was erg lekker en na vier borden had ik ook een goede bodem. Daarna zijn we nog naar een bar geweest die eruit zag als een jungle. Erg leuk. Maar omdat Evelien en ik verstandig zijn, zijn we om een verantwoordelijke tijd naar huis gegaan. Morgen gaan we namelijk weer surfen.

Dag 32: de dag begon niet vroeg. Eerst lekker uitgeslapen en daarna een ontbijt van pannenkoeken. Met een paar anderen van het hostel zijn we naar het strand gegaan. Ook nu hadden we een naar ons inzien best goede prijs in ons hoofd, maar was het zo geregeld. Allemaal een surfplank, maar geen les meer. Tijd om het zelf een beetje uit te zoeken. Dat lukte aardig. Wel werd de stroming steeds sterker. Peddelen werkte eigenlijk helemaal niet meer en lopen ging ook moeizaam. Op een gegeven moment moest er zelfs een kind gered worden die niet meer terug kon komen. De stroming trok namelijk sterk zee inwaarts. Surfen is trouwens wel een sport, want we waren allemaal helemaal kapot na afloop.

Daarna op naar een late lunch. De porties hier zijn meestal niet zo groot, dus alle Nederlanders van het gezelschap namen nog een gerecht. We hadden gesport oké. Ik heb deze reis al wel vaker gehoord dat Nederlanders nooit stoppen met eten. Dat wist ik niet, maar het blijkt dus waar. Daarna was de rest van de dag uitrusten. Even zwemmen in het zwembad, wat praten bij de pooltafel, wat eten bestellen en plannen maken voor de komende dagen. Nog steeds weten we niet wat we gaan doen in Lombok, dus nu eerst maar naar de gili eilanden. Gili T (Trawangan) staat op de planning.