Op naar Lombok

Dag 36: we hadden wel weer voldoende stranden en zelfs schildpadden gezien, dus tijd om door te gaan naar Lombok. We gooiden onze backpacks op de rug en klommen op de fiets. Het was warm, het was zwaar, maar wederom haalden we het. We hadden twee opties: de fast boot of de lokale boot. De fast boot was heel veel duurder en de lokale boot deed er ook maar een half uurtje over. We moesten wel even wachten tot hij vol was, maar na dagen alleen maar toeristen gezien te hebben, zaten we nu als bijna enige blanken op de boot. Veel leuker dan de fast boot dus.

De komende twee nachten slapen we in een mooi hotel. Er zijn namelijk geen hostels hier. Het hotel was maar €15 per nacht voor twee personen, dus dat konden we ook wel missen. Ook heeft het een heel groot zwembad, dus hebben we eerst de tour voor morgen geregeld en zijn we er daarna ingesprongen.

Voor het avondeten zijn we bij een restaurantje gaan zitten. Eigenlijk heel per ongeluk was dit aan de zee. Hier zaten wat locals muziek te maken en te zingen en maakten ze af en toe een praatje met ons. We merken wel dat hier veel minder toeristen komen, want locale mensen zijn opeens weer veel meer geïnteresseerd in ons. Terwijl we aan het eten waren zakte de zon in de zee. Een prachtige zonsondergang en helemaal ongepland. Met het kaarslicht en de akoestische muziek was het helemaal romantisch.

Toen we ons bestek neerlegden na de laatste hap was het gedaan met de rust. Binnen een paar seconden stonden er drie verkopers om ons heen. Dat is kennelijk een deal met het restaurant: niet storen tijdens het eten, maar daarna doen ze er heel lang over om de check te brengen. Slim hoor, want we konden dus mooi niet weglopen.

Toen alle verkopers waren afgedropen en we eindelijk hadden betaald, gingen we nog even naar de art markt. Helaas was deze eerder dicht dan gepland, dus waren er nog maar twee stalletjes open. De mensen van de stalletjes zwermden gelijk allemaal om ons heen, dus hebben we maar weer wat gekocht. Maar twee stalletjes is natuurlijk niet genoeg. So we’ll be back.

Dag 37: we hadden weer eens een tour geboekt. Privé want ze doen hier niet aan groepstours. Te weinig toeristen. Dus half negen in de auto naar monkey forest. Dit was gewoon een leeg stukje langs de grote weg, maar er zaten wel heel veel apen. Onderweg had de gids pinda’s gekocht, dus konden we ze voeren. Ze waren wel brutaal en wij waren bang voor rabiës. Mijn favoriet was een vrouwtje met een baby die heel geduldig was en steeds lief haar armpje uitstak om het nootje aan te pakken. Dus die heeft bijna mijn hele zakje gekregen natuurlijk.

Daarna door naar twee bekende watervallen: de Sendang Gile en Tiu Kelep watervallen. De eerste was een paar minuten lopen. Dit was de eerste waterval zoals we watervallen verwachten: midden in de jungle. Een stukje lopen, een paar andere toeristen, maar niet teveel. Daarna moesten we wat verder lopen. Een half uurtje ongeveer. Door de jungle en over beekjes. Best leuk. Toen kwamen we aan bij de grotere Tiu Kelep waterval. Erg mooi! Ook erg koud. Ik was een watje dus heb ik niet onder de grote straal gestaan. Maar daarnaast was het ook al nat genoeg.

Door naar een Sasak dorpje. Dat is zo een traditioneel Lomboks dorpje. Alles van riet en bamboo. Overal losse kippen, geiten en koeien. De mensen leken alleen niet echt blij om ons te zien. We waren de enigen want het is laag seizoen, maar niemand zei hoi terug. Snel maar weer weg dan. Door naar wat lunch.

Lunch was zeg maar speciaal. Eerst wist de ober niet wat er op de kaart stond, want hij werkte er eigenlijk niet. Na op de gok besteld te hebben, werd er met de vermoedelijke baas gebeld. Die had namelijk haar been gebroken en lag in het ziekenhuis, maar was kennelijk de enige die kon koken. Drie meisjes en de ober, heel hard giechelend met de telefoon op luidspreker in de keuken. Drie kwartier later kregen we ons eten. Af en toe hoorden we een luide schrik, dus ik ben benieuwd hoe vaak ons eten op de grond is gevallen. Ik proefde er niks van gelukkig.

We zijn op de terugweg nog even gestopt bij een 400 jaar oude moskee van bamboo. Het klonk specialer dan het was helaas.

 Na de tour gingen we nog even naar de markt tegenover het hotel, maar helaas was die alweer dicht. Dus op naar de nabij gelegen tempel tijdens zonsondergang. Het bleek helaas niet degene van de mooie foto’s. Dat bleek een tempel met dezelfde naam in Bali. Maar nog steeds mooi met de zon erachter.

Ook was er een goedkoop en heerlijk restaurantje. Met de voetjes in het zand en erg grappig personeel. Daarna zijn we voor het toetje nog verhuist naar een tafel waar we konden liggen. Echt iets voor mij.

Bij terugkomst bij het hotel/huisje, bleek dat er een insectenoorlog was geweest op onze veranda. De hele vloer lag bezaait met vleugels van een soort grote vliegende mier. Ik ging bij de receptie een bezem vragen, maar de man wilde het graag zelf doen. Toen we midden in het restaurant opeens een grote pad tegen kwamen schrok hij zich rot. Hij probeerde hem weg te jagen met de bezem en haalde zijn collega’s erbij. Het werkte niet en ze stonden alleen maar een beetje te gillen er omheen. Toen heb ik hem maar gewoon opgepakt en buiten gezet. Onder luid protest, want ik was de klant dus mocht niks doen. Ja anders duurt het nog een uur man. Eenmaal bij het huisje waarschuwde ik de man voor de tokkeh achter de stoel en na nog een korte paniekering van zijn kant en een dier verplaatsing van mijn kant, kon hij dan eindelijk vegen. Je zou maar bang zijn voor alle dieren in je eigen land. Lijkt me vermoeiend.

 

Dag 38: we hadden gisteren per ongeluk weer een tour geboekt. Wel voor een heel goede prijs. Dit keer niet naar het noorden, maar naar het midden van het eiland. Eigenlijk zouden we ook naar een ander stadje in de buurt gaan, maar die bleek best dichtbij en de accommodatie veel duurder. Dus hebben we hier in Senggigi nog maar bijgeboekt.

Maar weer om 9 uur in de auto dus. Op weg naar weer twee watervallen. We konden de hele reis nog geen leuke watervallen vinden dus we hadden wat in te halen. Weer een minuut of zeven lopen naar de eerste en een klein half uurtje traplopen naar de tweede grotere. Erg mooi! Vertaald heet deze de gordijnwaterval. Met goede reden. Wel waren wij boos, want vrouwen moesten een sarong over hun bikini aan, maar mannen mochten wel in hun blote bast. Maar toch een mooie waterval. 

Op de terugweg kregen we wel een flinke regenbui op onze kop, dus zijn we maar snel met onze chauffeur in een restaurantje gaan zitten om de bui af te wachten.

We gingen verder naar een dorpje dat bekend stond om het weven. We kregen traditionele kleding aan en kregen een fotoshoot in een traditioneel huisje. Het was zo standaard toeristisch dat we het erg grappig vonden. Daarna een dorpje dat bekend staat om het potten bakken. Daar mochten we zelf ook wat maken. Ik maakte een schildpad. Alles wat ik deed werd wel overgedaan door een oude mevrouw, maar daardoor is hij wel best mooi geworden.

Toen naar een tempel. Een beetje een saaie. En een moskee. Een hele grote. Ik was er nog nooit in geweest. We kregen een hele jurk aan, maar de binnenkant van de moskee was minder indrukwekkend.

Bij terugkomst gingen we uiteraard nog een keer langs de markt waar iedereen ons ondertussen kende. Na weer wat vrienden gemaakt te hebben gingen we naar het restaurantje waar ook iedereen ons kende. Het was gezellig. We moesten weer veel verkopers aan de tafel teleurstellen.

Dag 39: we zijn dag dag gestart met heel veel series kijken. In bed, bij het zwembad, onder de veranda en weer in bed. Om half drie vonden we dat we echt wat moesten gaan doen, dus gingen we naar een winkelcentrum. Op onze tours hadden we al zoveel gezien dat er weinig nieuws over was. Ook was het een erg warme dag, dus was de airco best fijn.

Het winkelcentrum was best groot, maar we waren er toch met twee uurtjes wel doorheen. Veel restaurantjes, speelgoedwinkels en elektronicazaken. Ook wat kleren- en andere winkels. Ik kocht natuurlijk weer veel. Evelien niet. Er lijkt zich een patroon te vormen.

Op de terugweg zijn we nog een laatste keer gaan eten aan de zee met onze voeten in het zand en daarna zijn we gaan zwemmen bij het hotel.

Na het zwemmen hingen we wat aan de kant te praten. Opeens schrok ik me rot omdat er een pad zo groot als je vuist op mijn zij probeerde te klimmen. Uiteraard heb ik hem na mijn ergste schrik wel gered en op de kant gezet. Helaas was hij niet erg intelligent en sprong er vijf minuten later weer in. Hij zwom naar de bodem dus ik kon hem niet redden. Dus terwijl Evelien ging douchen, ben ik op de kant blijven zitten wachten tot hij adem kwam halen. Toen sprong ik er in en greep ik hem. Om te voorkomen dat hij nog een keer het bad in sprong, wilde ik hem bij de vijver verderop zetten. Zo kwam het dat ik hardop lachend, met een super grote pad in twee handen, in mijn bikini in het donker langs een vol restaurant met Chinezen rende. Die allemaal om keken. Jammer dat niemand het heeft gefilmd. Maar wel weer een leven gered. Morgen weer terug naar Bali.